وارون سازی تُنُک داده های مغناطیسی در فضای داده، کاربرد روش بر روی داده های ناحیه تیغ نو آب در جنوب بیرجند

در این مقاله وارون سازی سه بعدی داده های مغناطیسی در فضای داده و با استفاده از قید فشردگی مورد بررسی قرار گرفته است. سطح زیرین ناحیه مورد مطالعه توسط مکعب هایی با هندسه یکسان و ثابت مدل سازی شده است. خودپذیری مغناطیسی این مکعب ها به عنوان پارامتر مجهول در فرایند وارون سازی مورد جستجو است. این نوع تقسیم بندی سبب می شود که تعداد پارامترهای مدل در مقایسه با تعداد داده ها بسیار بیشتر باشد. در مقاله حاضر جواب مساله وارون از فضای مدل به فضای داده انتقال داده شده است، بنابراین سیستم معادلات خطی مورد نیاز برای حل مساله دارای ابعاد بسیار کوچک تری است. علاوه بر آن برای حل عددی این سیستم از روش گرادیان مزدوج استفاده شده است. ترکیب این دو روش امکان ارائه الگوریتمی سریع برای مسائل با ابعاد بزرگ را فراهم آورده است. مدل مصنوعی متشکل از چهار جسم با ابعاد و هندسه متفاوت برای بررسی توانایی و سرعت اجرای الگوریتم مورد استفاده قرار گرفته است. تعداد داده ها و پارامترهای مدل به ترتیب برابر 3500 و 52500 انتخاب شده است. فرایند وارون سازی برای این مدل در زمان کمتر از یک دقیقه انجام می پذیرد. مدل ساخته شده نزدیکی قابل قبولی با مدل اصلی دارد و کاربرد قید فشرده کننده به حصول ساختارهایی با مرزهای تیز منتهی شده که در اصطلاح گفته می شود فضای مدل تُنک شده است. در نهایت الگوریتم ارائه شده بر روی داده های مغناطیسی برداشت شده در ناحیه تیغ نو آب بیرجند استفاده شده است. نتایج مدل سازی حضور ناهنجاری های مغناطیسی در نزدیکی سطح تا عمق 80 متری را نشان داده است.